architektura troski

Iwona Kalenik


Łódzkie obrusy.

Haftując wzory, snując historie.

Wystawa indywidualna / Centrum Dialogu w Łodzi / 2023

Pamięć i haft.

Użytkowa tkanina jaką jest obrus, poprzez obecność haftowanych wzorów, wykonywanych ręcznie w skupieniu, z uważnością i troską, staje się szczególnym artystycznym obiektem, przekazywanym z pokolenia na pokolenie, snując rodzinne narracje na kolejnych stołach. Obrus jako symbol dobrobytu, ale też na wskroś użytkowy przedmiot traktowany niegdyś jako ściereczka do rąk, łączy w sobie wiele przekazów.

Na obrusach wyhaftowano wzory będące interpretacją istniejących i zaginionych układów ulic najstarszej części miasta. Hafty na obrusach, które niosą swoje historie – przywołują piękno idei spotkania, którego miejscem przez wiele lat była Łódź – miasto wielokulturowe, otwarte, zapraszające. To tu, w przestrzeni zbudowanej na przenikających się warstwach – utkanych siatkach ulic, w dźwiękach przędzalni, wśród zapachów farbiarni, mieszały się kultury, obyczaje, religie, dając w efekcie wyjątkowy obraz i odczucie miasta.

Na obrusach, które leżały na łódzkich stołach i niosły swoje historie, wyhaftowano dwa układy ulic: najstarszy, istniejący i widoczny do dziś układ związany ze Starym Rynkiem, oraz nieistniejący, dawny układ związany z synagogą Alte Szil, którego niewielkie ślady można odnaleźć w przestrzeni Starego Miasta.

Architektura Troski

Nowe Narracje

Architektura Troski tworzy nowe narracje, używając języka wrażliwości i etyki. 

Estetyka codzienności

Architektura Troski sprzyja dobrostanowi i życiu z bagażem codzienności, wspiera tworzenie więzi i daje miejsce na zwyczajne sytuacje. 

Naprawa

Architektura Troski wspiera takie przekształcanie przestrzeni, które docenia to, co zastane i podkreśla wartość naprawy jako ekologicznego podejścia do projektowania.

Pamięć

Architektura Troski docenia wartość wspomnień i śladów, czerpie z wnikliwych badań miejsca, splata współczesne z dawnym.